zondag 14 augustus 2016

Wilde Zwaan weer thuis

Woensdag 10 augustus zeilden we - Anky, Niek, Liesbeth - de Wilde Zwaan naar Sailcentre Makkum. Ze is weer thuis en wij hebben een prachtige tocht met elkaar afgerond. Met een stevige NW-wind, die in buien opliep naar 30 knopen, waren we in 4 uur van Den Helder in Kornwerderzand. Dat was nog even genieten!
Genieten op een 'vlakke' Waddenzee
Met meer dan 9 knopen, maar nu op eigen kiel
Maandag was ik met Evert, een monteur van Sailcentre, naar Den Helder getogen om te zien of de motor 'waterslag' had, dus water in de cilinders en het blok. Gelukkig was dat niet het geval! Wel constateerden we dat het probleem met de accu was veroorzaakt door overlading. Maar de oorzaak daarvan konden we zo gauw niet opsporen. Dus hebben we de startaccu 'afgekoppeld'; zo was er wel even mee te varen. Nu moet er de komende week eens rustig en systematisch naar worden gekeken. Het is een vrij ernstige zaak, die nog goed is afgelopen. Uiteindelijk is dit de enige 'pech' die ik in 8 weken met de Wilde Zwaan heb gehad, dus dat valt reuze mee.
Terug bij Sailcentre Makkum

zondag 7 augustus 2016

Terug in Nederland
We zijn er weer. Na 215 mijl en 43 uur slingeren op zee is de Wilde Zwaan weer terug in Nederland. Ze ligt in Den Helder.

We vertrokken donderdag door de 'swing bridge' van 16 uur. Whitby lieten we achter onder een stralend blauwe hemel. Met een achterlijke wind zeilden we prima met de genua uitgeboomd. Wel kwam de deining uit het Noorden opzetten; duidelijk het gevolg van de harde wind de dagen ervoor. Helaas was om 4 uur 's nachts de wind echt op en moesten we verder op de motor. Intussen werden we aardig heen en weer geslingerd door de steeds hoger worden rollers schuin van achteren. We passeerden het ene gas platform na het andere, met 'survey schepen' eromheen. Een keer een schip opgeroepen, maar verder geen problemen. De hele dag zonnig, dus wel relaxed ondanks het motorgeronk en geslinger.

Liesbeth klaar voor de oversteek
















Pas om 8 uur 's avonds konden we de zeilen weer zetten, omdat de wind naar het zuiden draaide en iets aantrok. Zo doorkruisten we 's nachts diverse scheepvaartroutes en NAM-velden met boeien en platforms, onder een prachtige sterrenhemel. Met een oranjerode zonsopkomst en een regenboog ertegenover naderden we de Nederlandse kust. Helaas kromp in de ochtend de wind en hadden we weer flink last van de doorstaande rollers. We verloren snelheid en om vlak voor Texel de laatste, heel erg drukke scheepvaartroute snel over te steken, wilden we even de motor bijzetten.

Toen bleek de accu leeg te zijn (later constateerden we dat ie echt stuk was!) en de accu voor de instrumenten had nog onvoldoende energie om de motor te starten. Ik zeilde de Wilde Zwaan in de 'middenberm' van de route en Niek en Liesbeth prutsten beneden bij de accu's. Heerlijk dat zij geen last van zeeziekte hebben, maar desondanks geen leuke klus. Vooral niet als het geen resultaat oplevert.

Met de nodige voorzichtigheid en wat geluk staken we zeilend de vaargeul over, op weg naar het Molengat tussen Texel en Noorderhaaks, intussen een ontbijt nuttigend. De Kustwacht heeft op deze situatie gereageerd door de reddingboot op ons af te sturen. De laatste mijlen 'naar huis' werden we gesleept door de KNRM en zo kwamen we om 12 uur, zoals gepland, de haven van Den Helder binnen. We hadden ons een ander slot van deze schitterend oversteek voorgesteld.....

Op sleeptouw langs Texel
Sigrid en Roderik kwamen ons verwelkomen en ons helpen bij het vinden en plaatsen van een nieuwe accu. De motor startte direct, maar stopte er ook direct weer mee. Ik besloot dat we te moe waren om dat direct op te lossen en de windwaarschuwing voor de komende dagen was reden om van boord te gaan en met de auto de Afsluitdijk over! De Wilde Zwaan netjes achterlatend in de marina.

Voordat we vertrokken hadden we een paar heerlijke dagen in Whitby. Vooral voor Niek en Liesbeth erg leuk, want allemaal nieuw. De abdij, het museum van James Cook, de stoomtrein door de 'moors', alles werd bezocht. De stad was helemaal in zomerstemming en stampvol met toeristen, maar toch nog zeer aangenaam. Intussen bereidde ik het schip en onszelf voor op de overtocht; er ontstond net op vrijdag en zaterdag een 'window' tussen harde winden en slechter weer. Daar hebben we dus mooi gebruik van gemaakt.

Voor vertrek uit Whitby
En nu wennen aan het leven aan de wal. Het bed sliep weer heerlijk en de tuin om mij heen is groen en vol bloemen. Intussen kijk ik terug op een schitterende tocht langs de oostkust van Engeland en Schotland, waar we veel gezien en ervaren hebben. Met als hoogtepunt Orkney. En overal Jan van Genten, alken, kittywakes, puffins, dolfijnen en zeehonden. En niet te vergeten al die aardige mensen.
Alle zeilmaatjes hebben fantastisch werk aan boord gedaan en met elkaar hebben we genoten.
Marja en Minke, Mariska en Jim, Jan en Wil, Niek en Liesbeth, heel erg bedankt! Door jullie was deze bijzondere zeilreis mogelijk.

Wilde Zwaan in Den Helder




maandag 1 augustus 2016

Even een kort berichtje met een slechte Internet verbinding.
Vanuit Blyth maakten we een heerlijke zeiltocht met halve wind langs de kust en een lekker zonnetje. Zo kwamen we in Hartlepool, dat een beetje tegenviel. Grote haven, winderig, veel motorboten en werkboten en een stad waar veel gesloten was. Rolluiken ervoor. Zondag nog wel een lange wandeling naar het oude Hartlepool en dat was wel aardig.
Vandaag door naar Whitby. De wind had Zuid zullen staan, maar was zuidoost, dus helemaal tegen. Dat werd 5 uur op de motor...... Maar hier aankomen was erg leuk. De havenmeester riep me op over de marifoon om me weer 'welcome back' te heten. Het is hier veel aangenamer dan in Hartlepool.
We wachten een stevige wind op woensdag en donderdag af en zullen daarna oversteken. We zullen ons hier dus nog even moeten vermaken.



Langs de kust van Blyth naar Hartlepool

vrijdag 29 juli 2016

Na een mooi nachtje ankeren liggen we nu in Blyth.

Vanuit Eyemouth zijn we in het zonnetje vertrokken naar Holy Island. Een tochtje van vier uur; heerlijk gezeild. En toen op de motor heel precies genavigeerd om het estuarium ten ZW van Holy Island binnen te varen. Al om 1 uur lieten we daar het anker neer en hadden toen een geweldig middagje tussen de vele (huilende) grijze zeehonden, de eidereenden, aalscholvers, sterns, zwaluwtjes en een reiger. Intussen zagen we aan de wal toeristen klauteren over de droogvallende rotsen. Wij lagen muurvast, ondanks de harde stroom. 's Avonds, na een mooie zonsondergang, begon het te regenen.

Vanmorgen was het grijs en grauw toen we om 9.30 het anker lichtten. Maar we waren onder zeil en de zon kwam door. Zo zeilden we met de stroom supersnel langs de Farne eilanden, waar ruim een maand geleden Marja en Minke hun hachelijke avontuur beleefden. Daarna werd het achterlijke wind, dus een beetje zoeken naar de beste koers en zeilvoering. Maar het liep uiteindelijk prima. Eind van de middag voeren we Blyth binnen. Daar zijn we te gast bij de zeilvereniging, die zetelt in een oud schip. En de bewondering van Niek en Liesbeth voor een zalmvissers bootje leverde twee grote moten verse zalm op. Hij had vandaag een goed vangst waar wij in mochten delen. We gaan die nu eerst eten, dan volgen de foto's!

Gevangen......

Gefileerd......

Gegeten!

woensdag 27 juli 2016

Tja, alweer een week geen nieuws en geen foto’s op het blog. Gelukkig zitten we vanaf nu weer beter op de WiFi. Want we zijn weer ‘terug’ in Eyemouth, op de grens van Engeland en Schotland.

Dat was inderdaad om half zes weg uit Wick. Onze hoop dat we met een westelijke wind naar Whitehills zouden kunnen zeilen, was al gauw vervlogen: veel te veel deining en te weinig wind om die ‘dood’ te varen. We hebben veel geprobeerd, maar uiteindelijk werd het een lange tocht op de motor met een gereefd grootzeil bij voor de stabiliteit. Gelukkig wel een heleboel dolfijnen onderweg en zelfs iets wat een walvis leek! Aankomen in Whitehills voelde voor mij als thuiskomen. De havenmeester maakte weer foto’s en was blij mij terug te zien. Natuurlijk zijn we weer in het lekkere restaurant gaan eten.

Vrijdag met vol tuig en een flinke halve wind stoven we over vlak water naar het oosten. Heerlijk, met de zon erbij. Langs de broedrots van de Jan van Genten; ze waren ook overal om ons heen op het water. Genieten! Gelukkig maar, want kort erna viel de wind weg en draaide ie alle kanten op. Om de kaap en Rattray Head veel golven, draaikolken en ander onduidelijk gedoe. Klapperende zeilen en zoeken naar de beste oplossing. Dat gaat wel goed met dit schip, maar leuk is anders. Om 16 uur was het leed geleden en legden we aan in Peterhead. En daarna viel de regen met bakken uit de lucht.


Zo gezellig is Peterhead Marina....
De zaterdag startte met mist en weinig wind, zodat doorvaren naar Arbroath (meer dan 60 mijl naar het zuiden) geen optie was. We gebruikten de dag dus voor opruimen en schoonmaken en nog even wat aan de motor controleren samen met een ‘engineer’. ’s Middags het stadje in, wat best wel aardig was, met een enorme, rommelige visserijhaven en veel andere (offshore) schepen. Lekker gegeten en een wandeling van ruim een half uur weer terug. Dat was het afscheid van Wil en Jan L. Helaas de laatste dagen wat veel op de motor moeten varen, maar we hebben ook prachtige zeiltochten gemaakt in Orkney.

Zondagochtend vertrokken ze met de bus naar Aberdeen en eind van de middag stonden Niek en Liesbeth op de steiger. Maandag zou er een stevige zuidwesten wind staan en wij besloten richting Eyemouth te vertrekken. Dat is een zuidelijke koers en 100 mijl, dus een nacht doorzeilen. Wij waren klaar voor een zware tocht. Maar de wind deed niet wat de meteorologen zeiden. Hij was zwak en zuidelijk. Met de flinke deining die er nog stond, betekende dat weer op de motor. Na 40 mijl hadden we er genoeg van en besloten naar de wal te varen. Daar lag Stonehaven en we konden met voldoende water aan de buitenste breakwater liggen. Een schattig dorpje rond een prachtig haventje, waar wij prima aan de kade (dus niet aan een drijvende steiger) konden afmeren. Dat was weer eens wat anders. Het verval was er ongeveer 3 meter, dus met een laddertje van boord bij laag water.


Aan de kade in Stonehaven
De volgende dag alweer vroeg weg voor de resterende 70 mijl naar Eyemouth. Onder een blauwe, heldere lucht en een ZW 5 Bft zeilden we weer prima, wel een beetje ruig af en toe, de monding van de Tay en de Firth of Forth over. Heel veel Jan van Genten, een bruinvis en ‘puffins’ (papegaaiduikers) onderweg. Eind van de middag betrok de lucht, viel de wind weg, werd de zee vlak en ging het uiteindelijk regenen. Dat was nog 20 mijl op de motor…. Om 21 uur voeren we in een dikke regen de haven van Eyemouth binnen. Vandaag liggen we hier heerlijk in het zonnetje en verkennen de kust wandelend.


Haven van Eyemouth
Kustwandeling ten noorden van Eyemouth

woensdag 20 juli 2016

Net begonnen aan ons dagelijks ritueel, we zitten in de pub om wifi te hebben. Allereerst voor het o zo wisselende weerbericht, maar ook om het blog bij te werken.
De pub staat deze keer in Wick. Dat betekent dat we Orkney alweer achter ons hebben. Het weekend in Kirkwall was heel geslaagd. Ondanks storm en regen hebben we zaterdag van alles in de stad bekeken en geleerd over de geschiedenis. En zondag bracht de toeristenbus ons naar een neolithische nederzetting aan de westkust. Interessant en prachtig daar. Daarna nog naar stone circles waar we een mooie lange wandeling hebben gemaakt door de bloeiende velden.

De haven van Wick
















Maandag in de stromende regen zeilend naar de oostkust. Mooi tussen eilandjes door gekruist, dankzij de elektronische kaart. Af en toe doemde een stukje hoge kust op, maar veel zagen we niet. Voor een lunchstop met hete soep en de kachel aan een ankerplaats opgezocht. En toen besloten door te varen naar Wick. Vanwege de supersnelle stromingen in de Pentland First zouden we anders de volgende ochtend om 3 uur moeten vertrekken en dat zag de crew niet zitten. Helaas had die middag de wind zich te rusten gelegd,  zodat we het helemaal op de motor hebben gevaren.

In de regen en mist langs Mainland
Zonder wind van Orkney naar Wick over de Pentland Firth
Nou vermaken we ons al 2 dagen in de omgeving van Wick en dat is geen straf. Gisteren de eerste echte mooie zomerse dag met een stralend blauwe lucht en geen drup. Met de bus naar de noordkust, waar we een betoverend uitzicht hadden over de Firth en Orkney.


De Pentland Firth en Hoy op de achtergrond
Vandaag met de trein de binnenlanden in. Leeg, kaal, intrigerend landschap. Met de bus vanuit Helmsdale weer terug. Er is vandaag veel regen gevallen en veel onweer geweest, maar wij hebben er toevallig weinig last van gehad. Maar dat was wel de reden dat we niet zijn gaan varen.
Morgen weer door. Afhankelijk van de wind naar Whitehills of Lossiemouth. Vanwege het getij wordt het weer heel vroeg weg.
Foto's komen later.....

vrijdag 15 juli 2016

Stevig vastgesjord in de haven van Kirkwall laten we een stormpje (windkracht 8 Bft) over ons heen komen. Ook dit weekend blijft het blazen, dus we gaan de wal op. En de wal is in dit geval 'Mainland', het grootste eiland van Orkney.
Donderdagmorgen zijn we al om 5 uur uit Wick vertrokken voor een bijzonder fraaie overtocht naar de Orkney eilanden. Daarvoor moesten we de als gevaarlijk bekend staande Pentland Firth over. Bij deze wind (westelijk 4 Bft) en op het juiste tijdstip i.v.m. de zeer sterke stroming daar, was het een eitje. Daarna was het kruisen geblazen, tussen obstakels en rotsen door. Maar prima te doen. Aan onze linkerhand het hoge eiland Hoy, prachtig om te zien. We kwamen al halverwege de dag aan in het aardige stadje Stromness. Bijslapen en weerbericht ophalen. Toen zagen we de harde wind en regen al aankomen.



Over de Pentland Firth naar Orkney
Gezamenlijk met m'n moedige bemanning besloten vandaag gelijk door te varen naar Kirkwall. Vanochtend om 9 uur voeren we het zeegat uit, de Atlantische oceaan op! En met een mooie achterlijke wind langs hoge rotspartijen met veel broedende vogels naar het noorden. Onderweg 'spuiters' van vissende Jan van Genten, papegaaiduikers en alkjes, maar helaas geen spuiters van walvissen. Maar toen moesten we de bocht om en dus tegen de wind naar Kirkwall. Daar staat ook nog aardig wat stroom en die hadden we tegen. Mooi laverend, maar wel met de motor bij, kwamen we door smalle doorgangen. Groene glooiende heuvels met koeien en schapen om ons heen. Veel rotspartijen en ondieptes, dus goed navigeren. Tegen 3 uur stak de wind flink op, 7 Bft. En om half 4 lagen we aan een steiger. Daarna barstte de regen los en nu dus een storm(pje).
Het klinkt misschien raar, maar wij genieten allemaal volop. Heerlijk met een kop warme chocolademelk met Beerenburg in de kajuit, terwijl het buiten spookt.

Over de oceaan naar Kirkwall

woensdag 13 juli 2016

Even een kort berichtje vanuit Wick, helemaal in het noorden van Schotland. We hebben hier een te slechte wifi verbinding om meer te versturen.
Zondag zijn Jan en Willy goed aangekomen en we hebben genoten van het lekkere eten in het restaurant in de haven van Whitehills.
Maandagmorgen om 7 uur al vertrokken. De wind was erg zwak en later te sterk tegen om naar Wick te varen. Dus zijn we uitgeweken naar Lossiemouth, een plaatsje 25 mijl verderop aan dezelfde kust. Heel leuk daar met mooie duinen en strand.
Dinsdagmorgen met heerlijk weer in alle rust de omgeving bekeken. Pas om 14 uur kwamen we los van de bodem en zijn we met een mooie lopende wind naar hier gevaren. Waar we om 22 uur aankwamen. 48 mijl in 10 uur, lekker snel.
Vandaag wat klussen aan de boot gedaan, dorp bekeken in het zonnetje en nu op het punt naar een optreden van doedelzakken te gaan!
Morgen om 5 uur vertrekken we naar Stromness op Orkney!

Haveningang Lossiemouth
Bij de roeiclub in Wick

zaterdag 9 juli 2016

Deze week vooral Schotland en de Schotten beter leren kennen. Mijn tempo deze dagen aangepast aan het Schotse leven. Alles kan, maar beetje bij beetje, geen regels en geen haast. Dus veel aan de boot geklust, opgeruimd en schoongemaakt. Boodschapjes, beetje koken, wandelen, lezen, e-mailen, over de zee turen en natuurlijk de kaarten en almanaks bestuderen voor het vervolg.

In de haven gebeurt niet heel veel. Op een avond zat een Zweedse Bavaria vast in de aanloop naar de haven. Ze kwamen van Noorwegen, dus kennelijk was het lastig timen hier rond hoogwater binnen te lopen. Na zo’n 3 uur kwam ie los, maar het was er onrustig en dus niet leuk. Later ben ik aan boord geweest bij Nederlanders die met een Pionier (Van der Stadt ontwerp) uit 1965 varen. Ze kwamen terug van de westkust en door het Caledonisch kanaal. Ze hadden daar twee seizoenen rondgevaren, maar erg veel slecht weer gehad. En dan is het in zo’n bootje, waarin je eigenlijk kampeert en je tas niet uitpakt, wel afzien. Maar wel stoer! Om mij heen gaan dit weekend vaste liggers voor een dagje of een paar uur de zee op. Niet echt spannend.
Wilde Zwaan in ruste
















Daarnaast met de huurauto wat tochtjes gemaakt. Begin de weg hier aardig te kennen en links rijden is al vanzelfsprekend. Zo ging ik via Cullen, een dorp verderop met een mooi viaduct, naar Spey Bay, waar aan de mondig van de Spey het Dolfijnen Centrum is gevestigd. Geen dolfijnen gezien – ze zijn tegen dolfinaria, dus je moet ze in het wild spotten – maar wel een visarend! Tijdens een excursie door het natuurgebied begrepen dat ze met herkenbare problemen kampen: sommige planten en dieren wil je liever niet, maar hoe krijg je ze weg?
Visarend in brons
En omdat ik in Schotland ben, toch nog maar een whisky destilleerderij bezocht. Op aanraden van Bertie, de havenmeester, een klein, oud bedrijf hier even het land in: Knock Dhu, waar ze het merk AnCnoc maken. Ik kreeg een privérondleiding van twee uiterst gedreven en vriendelijke mannen. Alles zag er erg oud en zwart uit, maar toch zijn ze trots en aan het innoveren: warmte van het condens proces wordt teruggewonnen, de zware olie is vervangen door propaan, etc. Ze doen alles met de hand en niet computergestuurd en produceren 40.000 liter per week. Ik kreeg een paar kleine flesjes mee, waarvan ik er een heb gedronken. Het blijft nog wennen…. De meest bijzondere, een ‘peaty one’, staat nog te wachten op de liefhebber.

Knock Dhu
En misschien komt die wel morgen aan boord? Want ik breng dan de auto terug naar Aberdeen Airport en kom dan samen met Wil en Jan L. met de bus terug naar Whitehills. De bedoeling is maandag naar Wick in het uiterste noorden van het vasteland te varen, maar het weer is zeer onstabiel en de weerberichten veranderen met het uur. Dus wie weet….



maandag 4 juli 2016

Eindelijk rust en tijd om het blog te maken. Lange tijd niets erop kunnen zetten, maar wees gerust, dat kwam door leuke ontwikkelingen.

Zondag 26 juni kwamen Mariska en Jim al om 8 uur met de taxi van de airport aan in Port Edgar. Om 9 uur voeren we onder zeil en de motor bij onder de bruggen van Edinburgh/Queensferry door. Deze snelle start was nodig om op tijd voor hoog water bij Arbroath aan te kunnen komen. En dat lukte. Onder een blauwe lucht en met lekkere wind achterlijk voeren we de Firth of Forth uit. Dolfijnen en grijze zeehonden onderweg. Bij de kaap Fife Ness begon het stevig te waaien en te regenen en zo staken we de monding van de rivier de Tay over. De aanvaart van Arbroath komt heel precies, maar we liepen keurig tussen de rotsen door. Toch heerlijk die elektronische navigatie!



Arbroath is een (droogvallende) vissershaven met een kleine marina achter een 'gate', zodat het water erin blijft. Hier hebben we een dag rust genomen, het stadje bekeken en de abdij met veel Schotse onafhankelijkheidsgeschiedenis bezocht. Natuurlijk genoten van de beroemde 'smokies' van Arbroath, gerookte vis.











Dinsdag bij het openen van de gate om 7.30u de haven weer uit. Wind en deining van achteren, dus met de genua uitgeboomd - Jim deed hier prima werk - langs de kust naar het noordoosten. We passeren Montrose, Stonehaven en Aberdeen, met vrij veel grote scheepvaart. Het is duidelijk een offshore haven voor de olie- en gasvelden op de Noordzee. In de middag moesten we de genua wat binnenhalen, want we liepen meer dan 8 knopen en dus bijna 'uit het roer'. Met stevige rollers en een achterlijke wind zeilden we rond 6 uur op de pieren van Peterhead aan, waar we toestemming kregen om binnen te varen. Mooie, snelle tocht, maar een open en winderige marina in een grote commerciële haven. Prima beschut liggen, maar erg ongezellig, met het stadje op een flinke afstand.


Woensdag waren we dan ook alweer vrij vroeg op pad. Met de stroom en de wind mee om Rattray Head heen en vervolgens langs Fraserburgh. En dan wordt het prachtig zeilen: met halve wind langs de kust, die hogerwal is. Mooie rotskust, met veel (broedende) vogels: (pinguïn)alken, papegaaiduikers, Jan van Genten. Tot bij de volgende kaap de regen komt, de wind alle kanten opdraait, sterker en zwakker wordt. Niet erg, want we moeten niet te snel bij Whitehills komen, waar we pas met half tij naar binnen kunnen. Rond 16 uur varen we Whitehills harbour binnen.


's Avonds besluiten we niet door te varen naar Inverness, want de wind gaat de komende dagen stevig tegen staan en tegen windkracht 6 opkruisen is geen lolletje. We gaan met de bus naar Aberdeen en halen daar een huurauto op. De stad Aberdeen vinden we niet zo mooi, maar leuk het centrum gezien te hebben en lekker eten bij Jamie Oliver.


Vrijdag rijden we het middendeel, de Highlands, van Schotland door en doen wat je hier hoort te doen: bezoeken een whiskey destilleerderij (Dallas Dhu), beklimmen een kasteel (Usquhart) en zoeken het monster van Loch Ness. Inspecteren in de stromende regen de sluis van het Caledonisch Kanaal, waar veel boten langs de kade liggen, wachtend op betere wind. Aan het eind van de dag komt onze bonus: een tocht met schitterend avondlicht door/over de Grampaign Mountains. Brede gletcherdalen en kale bergruggen met hoogveen erop. In Tyndrum vinden we een Inn met een betaalbare familyroom voor ons drieën. Op tijd om Wales van de Belgen te zien winnen, tot grote vreugde van de Schotten.

Zaterdag gaan we al vroeg weer door naar Edinburgh. Op tijd om Mariska nog een indruk van deze gezellige (zelfs in de regen) stad te geven. Zij neemt 's middags het vliegtuig terug naar Nederland. Jim en ik zien de stad nog vanuit een sightseeing bus en bezoeken een jazzbar met erg aangename jazz. Vrijwel in het centrum hebben wij een B&B gevonden. Zondag nog een kijkje in de musea: schilderijen (impressionisten) voor Jim en de (geschiedenis en kunst van de) Celts voor mij. En dan is het tijd om Jim naar het vliegveld te brengen. Zelf rijd ik door naar het noorden en 4 uur later zie ik de Wilde Zwaan weer vertrouwd op het water in Whitehills deinen.



Omdat er aan de visitors pontoon nogal wat deining staat, ben ik vanochtend verhuisd naar de meer beschutte haven. Het voordeel is ook: hier is de WiFi bereikbaar! De komende week breng ik hier door, met de auto bij de hand voor leuke tripjes. Pas zondag 10 juli komt de volgende ploeg aan boord: Jan Langenberg en Willy Mooij. Het weer is Schots: afwisselend zon en regen bij een temperatuur van rond de 16 graden.

zaterdag 25 juni 2016

De 'meiden', Marja en Minke, zijn vanochtend in de regen vertrokken. Komende week moet er weer gewerkt worden. Ik had dus een opruim- en schoonmaakdagje in Port Edgar marina in South Queensferry, vlakbij Edinburgh. Een Schot uit Inverness die ik in de haven van Texel tegenkwam had nog zo gewaarschuwd: het is er erg lawaaiig, want je ligt bijna onder de autobrug. Het valt alles mee en het blijkt een heel plezierige marina. Bovendien erg dicht bij het vliegveld.

Dat betekent dat de volgende ploeg, Jim en Mariska, morgen al om 8 uur aan boord kan zijn! Dat is maar goed ook, want gezien de weersvoorspellingen zou het mooi zijn meteen een flink eind te gaan varen. De eerstvolgende haven waar wij in kunnen is Arbroath, 50 mijl naar het noorden.

Na onze prachtige dag bij de Farne eilanden en een rustige nacht, met een heerlijk begin van een zonnige dag, zeilden we donderdag (stemming over een Brexit) Schotland in, naar Eyemouth. Een heerlijk, levendig vissershaventje, met een kleine visitor's pontoon. We hadden lekker eten en veel aanspraak in de lokale pub. Eigenlijk was dit onze wisselhaven en dat kon ook prima met het openbaar vervoer. Maar omdat de weersvoorspelling voor de komende week niet best is, leek het mij verstandiger vrijdag door te varen naar Edinburgh. Dan kunnen we onder de hoge wal noordwaarts varen of eventueel in Edinburgh rondneuzen. De crew was het er gelukkig mee eens.

Het betekende een weliswaar windstille, maar schitterende tocht langs de zuidkust van de Firth of Forth. Eerst rondden we de prachtige, veelkleurige kaap St Abb's Head, Vervolgens langs eilanden stikvol vogels, zoals de Bass Rock, die wit zag - besneeuwd leek - van de broedende Jan van Genten. En langs North Berwick, waar Roderiks familie een huis heeft. Enkele (verre) dolfijnen en veel grijze zeehonden. Een waardige afsluiting van een mooie twee weken. Onze pret werd wel wat gedrukt door de uitslag van het Brexit referendum, maar dit gaf ook stof tot discussie.
Eyemouth

St Abb's Head

Bass Rock met Jan van Genten kolonie

Port Edgar marina bijna onder de brug

Grijze zeehonden liggen zelfs op de tonnen en schrikken niet van ons

woensdag 22 juni 2016

We liggen de hele dag al voor anker op de mooiste plek tot nu toe: baai de Kettle op Inner Farne, een van de Farne islands. Vanochtend met laag water hier binnen gevaren, een klein kommetje. Intussen liggen we bijna op open zee, alles staat onder water. Ruim 5 meter gestegen!
Heel veel speelse grijze zeehonden rond de boot. En vogels, heel veel vogels: papegaaiduikers, alle soorten sterns, meeuwen, alken, pinguin alken, etc.
Marja en Minke gingen met de bijboot naar het hoofdeiland om vogels van dichtbij te zien, maar moesten gered worden, want de stroom naar buiten was te sterk. Ze kwamen in woelig water terecht en werden de zee op gespoeld. Gelukkig waren er erg aardige Engelsen in de buurt.Vooral schippers van toeristenbootjes die birdwatchers komen afzetten, zijn zeer nuttig in die omstandigheden. Later zijn ze met bootje en al weer afgezet bij de Wilde Zwaan. Avontuur!

Vrolijk op weg.......



Redding is nabij
Kolonie Pinguïn Alken op Inner Farne
De Wilde Zwaan in de Kettle voor anker

dinsdag 21 juni 2016

Het is alweer de langste dag en aan de oostkust van Engeland is de zomer nu ook echt begonnen!
In Whitby lagen we met veel wind, regen en mist, maar dat mocht de pret niet drukken. Het is een leuk, levendig stadje dat we eerst per toeristenbus hebben verkend en daarna lopend. De prachtige, oude abdij op de kaap boven de kust uitvoerig bekeken, in pubs met mooi uitzicht gezeten, vis en zelfs Tais gegeten. En dan nog een tocht per stoomtrein door het North Yorkshire National Park gemaakt. Een belevenis op zich.
Pas op zondag ging de wind wat liggen en vond de aardige havenmeester dat we wel uit konden varen. Om 8 uur voeren we met 2 andere boten door de swingbridge weer naar buiten. Met een flinke deining en een zwakke wind uit het zuiden kwamen we op het zeil maar langzaam vooruit; veel geklapper van de zeilen bovendien. Maar we hebben volgehouden en legden die dag 48 mijl in 10 uur af. Om 6 uur zeilden we in de regen de rivier de Tyne op en via een sluis legden we vast in de Royal Quays Marina, waar we alweer opgewacht werden door een vreselijk aardige havenmeester.
Gisteren de hele dag (met de taxi) naar Newcastle. We hebben genoten bij de bruggen over de rivier, het heerlijke weer en de bruisende stad. We eindigden in de Quayside pub bij de voetbalwedstrijd Engeland-Slowakije.
Vandaag met een prima halve wind 22 mijl verder gezeild naar Amble. Hier valt alleen rond hoogwater in en uit te varen, Dus wel even rekenen! Veel papegaaiduikers in deze omgeving. Morgen vroeg zeilen we door naar een ankerplaats bij de Farne eilanden. Het is deze week redelijk weer, met zuidelijke winden, dus we gaan de goeie kant op en genieten van elk zonnestraaltje!
Whitby met swingbridge

Newcastle



Aanvaart Amble