vrijdag 29 juli 2016

Na een mooi nachtje ankeren liggen we nu in Blyth.

Vanuit Eyemouth zijn we in het zonnetje vertrokken naar Holy Island. Een tochtje van vier uur; heerlijk gezeild. En toen op de motor heel precies genavigeerd om het estuarium ten ZW van Holy Island binnen te varen. Al om 1 uur lieten we daar het anker neer en hadden toen een geweldig middagje tussen de vele (huilende) grijze zeehonden, de eidereenden, aalscholvers, sterns, zwaluwtjes en een reiger. Intussen zagen we aan de wal toeristen klauteren over de droogvallende rotsen. Wij lagen muurvast, ondanks de harde stroom. 's Avonds, na een mooie zonsondergang, begon het te regenen.

Vanmorgen was het grijs en grauw toen we om 9.30 het anker lichtten. Maar we waren onder zeil en de zon kwam door. Zo zeilden we met de stroom supersnel langs de Farne eilanden, waar ruim een maand geleden Marja en Minke hun hachelijke avontuur beleefden. Daarna werd het achterlijke wind, dus een beetje zoeken naar de beste koers en zeilvoering. Maar het liep uiteindelijk prima. Eind van de middag voeren we Blyth binnen. Daar zijn we te gast bij de zeilvereniging, die zetelt in een oud schip. En de bewondering van Niek en Liesbeth voor een zalmvissers bootje leverde twee grote moten verse zalm op. Hij had vandaag een goed vangst waar wij in mochten delen. We gaan die nu eerst eten, dan volgen de foto's!

Gevangen......

Gefileerd......

Gegeten!

woensdag 27 juli 2016

Tja, alweer een week geen nieuws en geen foto’s op het blog. Gelukkig zitten we vanaf nu weer beter op de WiFi. Want we zijn weer ‘terug’ in Eyemouth, op de grens van Engeland en Schotland.

Dat was inderdaad om half zes weg uit Wick. Onze hoop dat we met een westelijke wind naar Whitehills zouden kunnen zeilen, was al gauw vervlogen: veel te veel deining en te weinig wind om die ‘dood’ te varen. We hebben veel geprobeerd, maar uiteindelijk werd het een lange tocht op de motor met een gereefd grootzeil bij voor de stabiliteit. Gelukkig wel een heleboel dolfijnen onderweg en zelfs iets wat een walvis leek! Aankomen in Whitehills voelde voor mij als thuiskomen. De havenmeester maakte weer foto’s en was blij mij terug te zien. Natuurlijk zijn we weer in het lekkere restaurant gaan eten.

Vrijdag met vol tuig en een flinke halve wind stoven we over vlak water naar het oosten. Heerlijk, met de zon erbij. Langs de broedrots van de Jan van Genten; ze waren ook overal om ons heen op het water. Genieten! Gelukkig maar, want kort erna viel de wind weg en draaide ie alle kanten op. Om de kaap en Rattray Head veel golven, draaikolken en ander onduidelijk gedoe. Klapperende zeilen en zoeken naar de beste oplossing. Dat gaat wel goed met dit schip, maar leuk is anders. Om 16 uur was het leed geleden en legden we aan in Peterhead. En daarna viel de regen met bakken uit de lucht.


Zo gezellig is Peterhead Marina....
De zaterdag startte met mist en weinig wind, zodat doorvaren naar Arbroath (meer dan 60 mijl naar het zuiden) geen optie was. We gebruikten de dag dus voor opruimen en schoonmaken en nog even wat aan de motor controleren samen met een ‘engineer’. ’s Middags het stadje in, wat best wel aardig was, met een enorme, rommelige visserijhaven en veel andere (offshore) schepen. Lekker gegeten en een wandeling van ruim een half uur weer terug. Dat was het afscheid van Wil en Jan L. Helaas de laatste dagen wat veel op de motor moeten varen, maar we hebben ook prachtige zeiltochten gemaakt in Orkney.

Zondagochtend vertrokken ze met de bus naar Aberdeen en eind van de middag stonden Niek en Liesbeth op de steiger. Maandag zou er een stevige zuidwesten wind staan en wij besloten richting Eyemouth te vertrekken. Dat is een zuidelijke koers en 100 mijl, dus een nacht doorzeilen. Wij waren klaar voor een zware tocht. Maar de wind deed niet wat de meteorologen zeiden. Hij was zwak en zuidelijk. Met de flinke deining die er nog stond, betekende dat weer op de motor. Na 40 mijl hadden we er genoeg van en besloten naar de wal te varen. Daar lag Stonehaven en we konden met voldoende water aan de buitenste breakwater liggen. Een schattig dorpje rond een prachtig haventje, waar wij prima aan de kade (dus niet aan een drijvende steiger) konden afmeren. Dat was weer eens wat anders. Het verval was er ongeveer 3 meter, dus met een laddertje van boord bij laag water.


Aan de kade in Stonehaven
De volgende dag alweer vroeg weg voor de resterende 70 mijl naar Eyemouth. Onder een blauwe, heldere lucht en een ZW 5 Bft zeilden we weer prima, wel een beetje ruig af en toe, de monding van de Tay en de Firth of Forth over. Heel veel Jan van Genten, een bruinvis en ‘puffins’ (papegaaiduikers) onderweg. Eind van de middag betrok de lucht, viel de wind weg, werd de zee vlak en ging het uiteindelijk regenen. Dat was nog 20 mijl op de motor…. Om 21 uur voeren we in een dikke regen de haven van Eyemouth binnen. Vandaag liggen we hier heerlijk in het zonnetje en verkennen de kust wandelend.


Haven van Eyemouth
Kustwandeling ten noorden van Eyemouth

woensdag 20 juli 2016

Net begonnen aan ons dagelijks ritueel, we zitten in de pub om wifi te hebben. Allereerst voor het o zo wisselende weerbericht, maar ook om het blog bij te werken.
De pub staat deze keer in Wick. Dat betekent dat we Orkney alweer achter ons hebben. Het weekend in Kirkwall was heel geslaagd. Ondanks storm en regen hebben we zaterdag van alles in de stad bekeken en geleerd over de geschiedenis. En zondag bracht de toeristenbus ons naar een neolithische nederzetting aan de westkust. Interessant en prachtig daar. Daarna nog naar stone circles waar we een mooie lange wandeling hebben gemaakt door de bloeiende velden.

De haven van Wick
















Maandag in de stromende regen zeilend naar de oostkust. Mooi tussen eilandjes door gekruist, dankzij de elektronische kaart. Af en toe doemde een stukje hoge kust op, maar veel zagen we niet. Voor een lunchstop met hete soep en de kachel aan een ankerplaats opgezocht. En toen besloten door te varen naar Wick. Vanwege de supersnelle stromingen in de Pentland First zouden we anders de volgende ochtend om 3 uur moeten vertrekken en dat zag de crew niet zitten. Helaas had die middag de wind zich te rusten gelegd,  zodat we het helemaal op de motor hebben gevaren.

In de regen en mist langs Mainland
Zonder wind van Orkney naar Wick over de Pentland Firth
Nou vermaken we ons al 2 dagen in de omgeving van Wick en dat is geen straf. Gisteren de eerste echte mooie zomerse dag met een stralend blauwe lucht en geen drup. Met de bus naar de noordkust, waar we een betoverend uitzicht hadden over de Firth en Orkney.


De Pentland Firth en Hoy op de achtergrond
Vandaag met de trein de binnenlanden in. Leeg, kaal, intrigerend landschap. Met de bus vanuit Helmsdale weer terug. Er is vandaag veel regen gevallen en veel onweer geweest, maar wij hebben er toevallig weinig last van gehad. Maar dat was wel de reden dat we niet zijn gaan varen.
Morgen weer door. Afhankelijk van de wind naar Whitehills of Lossiemouth. Vanwege het getij wordt het weer heel vroeg weg.
Foto's komen later.....

vrijdag 15 juli 2016

Stevig vastgesjord in de haven van Kirkwall laten we een stormpje (windkracht 8 Bft) over ons heen komen. Ook dit weekend blijft het blazen, dus we gaan de wal op. En de wal is in dit geval 'Mainland', het grootste eiland van Orkney.
Donderdagmorgen zijn we al om 5 uur uit Wick vertrokken voor een bijzonder fraaie overtocht naar de Orkney eilanden. Daarvoor moesten we de als gevaarlijk bekend staande Pentland Firth over. Bij deze wind (westelijk 4 Bft) en op het juiste tijdstip i.v.m. de zeer sterke stroming daar, was het een eitje. Daarna was het kruisen geblazen, tussen obstakels en rotsen door. Maar prima te doen. Aan onze linkerhand het hoge eiland Hoy, prachtig om te zien. We kwamen al halverwege de dag aan in het aardige stadje Stromness. Bijslapen en weerbericht ophalen. Toen zagen we de harde wind en regen al aankomen.



Over de Pentland Firth naar Orkney
Gezamenlijk met m'n moedige bemanning besloten vandaag gelijk door te varen naar Kirkwall. Vanochtend om 9 uur voeren we het zeegat uit, de Atlantische oceaan op! En met een mooie achterlijke wind langs hoge rotspartijen met veel broedende vogels naar het noorden. Onderweg 'spuiters' van vissende Jan van Genten, papegaaiduikers en alkjes, maar helaas geen spuiters van walvissen. Maar toen moesten we de bocht om en dus tegen de wind naar Kirkwall. Daar staat ook nog aardig wat stroom en die hadden we tegen. Mooi laverend, maar wel met de motor bij, kwamen we door smalle doorgangen. Groene glooiende heuvels met koeien en schapen om ons heen. Veel rotspartijen en ondieptes, dus goed navigeren. Tegen 3 uur stak de wind flink op, 7 Bft. En om half 4 lagen we aan een steiger. Daarna barstte de regen los en nu dus een storm(pje).
Het klinkt misschien raar, maar wij genieten allemaal volop. Heerlijk met een kop warme chocolademelk met Beerenburg in de kajuit, terwijl het buiten spookt.

Over de oceaan naar Kirkwall

woensdag 13 juli 2016

Even een kort berichtje vanuit Wick, helemaal in het noorden van Schotland. We hebben hier een te slechte wifi verbinding om meer te versturen.
Zondag zijn Jan en Willy goed aangekomen en we hebben genoten van het lekkere eten in het restaurant in de haven van Whitehills.
Maandagmorgen om 7 uur al vertrokken. De wind was erg zwak en later te sterk tegen om naar Wick te varen. Dus zijn we uitgeweken naar Lossiemouth, een plaatsje 25 mijl verderop aan dezelfde kust. Heel leuk daar met mooie duinen en strand.
Dinsdagmorgen met heerlijk weer in alle rust de omgeving bekeken. Pas om 14 uur kwamen we los van de bodem en zijn we met een mooie lopende wind naar hier gevaren. Waar we om 22 uur aankwamen. 48 mijl in 10 uur, lekker snel.
Vandaag wat klussen aan de boot gedaan, dorp bekeken in het zonnetje en nu op het punt naar een optreden van doedelzakken te gaan!
Morgen om 5 uur vertrekken we naar Stromness op Orkney!

Haveningang Lossiemouth
Bij de roeiclub in Wick

zaterdag 9 juli 2016

Deze week vooral Schotland en de Schotten beter leren kennen. Mijn tempo deze dagen aangepast aan het Schotse leven. Alles kan, maar beetje bij beetje, geen regels en geen haast. Dus veel aan de boot geklust, opgeruimd en schoongemaakt. Boodschapjes, beetje koken, wandelen, lezen, e-mailen, over de zee turen en natuurlijk de kaarten en almanaks bestuderen voor het vervolg.

In de haven gebeurt niet heel veel. Op een avond zat een Zweedse Bavaria vast in de aanloop naar de haven. Ze kwamen van Noorwegen, dus kennelijk was het lastig timen hier rond hoogwater binnen te lopen. Na zo’n 3 uur kwam ie los, maar het was er onrustig en dus niet leuk. Later ben ik aan boord geweest bij Nederlanders die met een Pionier (Van der Stadt ontwerp) uit 1965 varen. Ze kwamen terug van de westkust en door het Caledonisch kanaal. Ze hadden daar twee seizoenen rondgevaren, maar erg veel slecht weer gehad. En dan is het in zo’n bootje, waarin je eigenlijk kampeert en je tas niet uitpakt, wel afzien. Maar wel stoer! Om mij heen gaan dit weekend vaste liggers voor een dagje of een paar uur de zee op. Niet echt spannend.
Wilde Zwaan in ruste
















Daarnaast met de huurauto wat tochtjes gemaakt. Begin de weg hier aardig te kennen en links rijden is al vanzelfsprekend. Zo ging ik via Cullen, een dorp verderop met een mooi viaduct, naar Spey Bay, waar aan de mondig van de Spey het Dolfijnen Centrum is gevestigd. Geen dolfijnen gezien – ze zijn tegen dolfinaria, dus je moet ze in het wild spotten – maar wel een visarend! Tijdens een excursie door het natuurgebied begrepen dat ze met herkenbare problemen kampen: sommige planten en dieren wil je liever niet, maar hoe krijg je ze weg?
Visarend in brons
En omdat ik in Schotland ben, toch nog maar een whisky destilleerderij bezocht. Op aanraden van Bertie, de havenmeester, een klein, oud bedrijf hier even het land in: Knock Dhu, waar ze het merk AnCnoc maken. Ik kreeg een privérondleiding van twee uiterst gedreven en vriendelijke mannen. Alles zag er erg oud en zwart uit, maar toch zijn ze trots en aan het innoveren: warmte van het condens proces wordt teruggewonnen, de zware olie is vervangen door propaan, etc. Ze doen alles met de hand en niet computergestuurd en produceren 40.000 liter per week. Ik kreeg een paar kleine flesjes mee, waarvan ik er een heb gedronken. Het blijft nog wennen…. De meest bijzondere, een ‘peaty one’, staat nog te wachten op de liefhebber.

Knock Dhu
En misschien komt die wel morgen aan boord? Want ik breng dan de auto terug naar Aberdeen Airport en kom dan samen met Wil en Jan L. met de bus terug naar Whitehills. De bedoeling is maandag naar Wick in het uiterste noorden van het vasteland te varen, maar het weer is zeer onstabiel en de weerberichten veranderen met het uur. Dus wie weet….



maandag 4 juli 2016

Eindelijk rust en tijd om het blog te maken. Lange tijd niets erop kunnen zetten, maar wees gerust, dat kwam door leuke ontwikkelingen.

Zondag 26 juni kwamen Mariska en Jim al om 8 uur met de taxi van de airport aan in Port Edgar. Om 9 uur voeren we onder zeil en de motor bij onder de bruggen van Edinburgh/Queensferry door. Deze snelle start was nodig om op tijd voor hoog water bij Arbroath aan te kunnen komen. En dat lukte. Onder een blauwe lucht en met lekkere wind achterlijk voeren we de Firth of Forth uit. Dolfijnen en grijze zeehonden onderweg. Bij de kaap Fife Ness begon het stevig te waaien en te regenen en zo staken we de monding van de rivier de Tay over. De aanvaart van Arbroath komt heel precies, maar we liepen keurig tussen de rotsen door. Toch heerlijk die elektronische navigatie!



Arbroath is een (droogvallende) vissershaven met een kleine marina achter een 'gate', zodat het water erin blijft. Hier hebben we een dag rust genomen, het stadje bekeken en de abdij met veel Schotse onafhankelijkheidsgeschiedenis bezocht. Natuurlijk genoten van de beroemde 'smokies' van Arbroath, gerookte vis.











Dinsdag bij het openen van de gate om 7.30u de haven weer uit. Wind en deining van achteren, dus met de genua uitgeboomd - Jim deed hier prima werk - langs de kust naar het noordoosten. We passeren Montrose, Stonehaven en Aberdeen, met vrij veel grote scheepvaart. Het is duidelijk een offshore haven voor de olie- en gasvelden op de Noordzee. In de middag moesten we de genua wat binnenhalen, want we liepen meer dan 8 knopen en dus bijna 'uit het roer'. Met stevige rollers en een achterlijke wind zeilden we rond 6 uur op de pieren van Peterhead aan, waar we toestemming kregen om binnen te varen. Mooie, snelle tocht, maar een open en winderige marina in een grote commerciële haven. Prima beschut liggen, maar erg ongezellig, met het stadje op een flinke afstand.


Woensdag waren we dan ook alweer vrij vroeg op pad. Met de stroom en de wind mee om Rattray Head heen en vervolgens langs Fraserburgh. En dan wordt het prachtig zeilen: met halve wind langs de kust, die hogerwal is. Mooie rotskust, met veel (broedende) vogels: (pinguïn)alken, papegaaiduikers, Jan van Genten. Tot bij de volgende kaap de regen komt, de wind alle kanten opdraait, sterker en zwakker wordt. Niet erg, want we moeten niet te snel bij Whitehills komen, waar we pas met half tij naar binnen kunnen. Rond 16 uur varen we Whitehills harbour binnen.


's Avonds besluiten we niet door te varen naar Inverness, want de wind gaat de komende dagen stevig tegen staan en tegen windkracht 6 opkruisen is geen lolletje. We gaan met de bus naar Aberdeen en halen daar een huurauto op. De stad Aberdeen vinden we niet zo mooi, maar leuk het centrum gezien te hebben en lekker eten bij Jamie Oliver.


Vrijdag rijden we het middendeel, de Highlands, van Schotland door en doen wat je hier hoort te doen: bezoeken een whiskey destilleerderij (Dallas Dhu), beklimmen een kasteel (Usquhart) en zoeken het monster van Loch Ness. Inspecteren in de stromende regen de sluis van het Caledonisch Kanaal, waar veel boten langs de kade liggen, wachtend op betere wind. Aan het eind van de dag komt onze bonus: een tocht met schitterend avondlicht door/over de Grampaign Mountains. Brede gletcherdalen en kale bergruggen met hoogveen erop. In Tyndrum vinden we een Inn met een betaalbare familyroom voor ons drieën. Op tijd om Wales van de Belgen te zien winnen, tot grote vreugde van de Schotten.

Zaterdag gaan we al vroeg weer door naar Edinburgh. Op tijd om Mariska nog een indruk van deze gezellige (zelfs in de regen) stad te geven. Zij neemt 's middags het vliegtuig terug naar Nederland. Jim en ik zien de stad nog vanuit een sightseeing bus en bezoeken een jazzbar met erg aangename jazz. Vrijwel in het centrum hebben wij een B&B gevonden. Zondag nog een kijkje in de musea: schilderijen (impressionisten) voor Jim en de (geschiedenis en kunst van de) Celts voor mij. En dan is het tijd om Jim naar het vliegveld te brengen. Zelf rijd ik door naar het noorden en 4 uur later zie ik de Wilde Zwaan weer vertrouwd op het water in Whitehills deinen.



Omdat er aan de visitors pontoon nogal wat deining staat, ben ik vanochtend verhuisd naar de meer beschutte haven. Het voordeel is ook: hier is de WiFi bereikbaar! De komende week breng ik hier door, met de auto bij de hand voor leuke tripjes. Pas zondag 10 juli komt de volgende ploeg aan boord: Jan Langenberg en Willy Mooij. Het weer is Schots: afwisselend zon en regen bij een temperatuur van rond de 16 graden.