De 'meiden', Marja en Minke, zijn vanochtend in de regen vertrokken. Komende week moet er weer gewerkt worden. Ik had dus een opruim- en schoonmaakdagje in Port Edgar marina in South Queensferry, vlakbij Edinburgh. Een Schot uit Inverness die ik in de haven van Texel tegenkwam had nog zo gewaarschuwd: het is er erg lawaaiig, want je ligt bijna onder de autobrug. Het valt alles mee en het blijkt een heel plezierige marina. Bovendien erg dicht bij het vliegveld.

Dat betekent dat de volgende ploeg, Jim en Mariska, morgen al om 8 uur aan boord kan zijn! Dat is maar goed ook, want gezien de weersvoorspellingen zou het mooi zijn meteen een flink eind te gaan varen. De eerstvolgende haven waar wij in kunnen is Arbroath, 50 mijl naar het noorden.

Na onze prachtige dag bij de Farne eilanden en een rustige nacht, met een heerlijk begin van een zonnige dag, zeilden we donderdag (stemming over een Brexit) Schotland in, naar Eyemouth. Een heerlijk, levendig vissershaventje, met een kleine visitor's pontoon. We hadden lekker eten en veel aanspraak in de lokale pub. Eigenlijk was dit onze wisselhaven en dat kon ook prima met het openbaar vervoer. Maar omdat de weersvoorspelling voor de komende week niet best is, leek het mij verstandiger vrijdag door te varen naar Edinburgh. Dan kunnen we onder de hoge wal noordwaarts varen of eventueel in Edinburgh rondneuzen. De crew was het er gelukkig mee eens.

Het betekende een weliswaar windstille, maar schitterende tocht langs de zuidkust van de Firth of Forth. Eerst rondden we de prachtige, veelkleurige kaap St Abb's Head, Vervolgens langs eilanden stikvol vogels, zoals de Bass Rock, die wit zag - besneeuwd leek - van de broedende Jan van Genten. En langs North Berwick, waar Roderiks familie een huis heeft. Enkele (verre) dolfijnen en veel grijze zeehonden. Een waardige afsluiting van een mooie twee weken. Onze pret werd wel wat gedrukt door de uitslag van het Brexit referendum, maar dit gaf ook stof tot discussie.

Eyemouth

St Abb's Head

Bass Rock met Jan van Genten kolonie

Port Edgar marina bijna onder de brug

Grijze zeehonden liggen zelfs op de tonnen en schrikken niet van ons

We liggen de hele dag al voor anker op de mooiste plek tot nu toe: baai de Kettle op Inner Farne, een van de Farne islands. Vanochtend met laag water hier binnen gevaren, een klein kommetje. Intussen liggen we bijna op open zee, alles staat onder water. Ruim 5 meter gestegen!
Heel veel speelse grijze zeehonden rond de boot. En vogels, heel veel vogels: papegaaiduikers, alle soorten sterns, meeuwen, alken, pinguin alken, etc.
Marja en Minke gingen met de bijboot naar het hoofdeiland om vogels van dichtbij te zien, maar moesten gered worden, want de stroom naar buiten was te sterk. Ze kwamen in woelig water terecht en werden de zee op gespoeld. Gelukkig waren er erg aardige Engelsen in de buurt.Vooral schippers van toeristenbootjes die birdwatchers komen afzetten, zijn zeer nuttig in die omstandigheden. Later zijn ze met bootje en al weer afgezet bij de Wilde Zwaan. Avontuur!

Vrolijk op weg.......

Redding is nabij

Kolonie Pinguïn Alken op Inner Farne

De Wilde Zwaan in de Kettle voor anker

Het is alweer de langste dag en aan de oostkust van Engeland is de zomer nu ook echt begonnen!
In Whitby lagen we met veel wind, regen en mist, maar dat mocht de pret niet drukken. Het is een leuk, levendig stadje dat we eerst per toeristenbus hebben verkend en daarna lopend. De prachtige, oude abdij op de kaap boven de kust uitvoerig bekeken, in pubs met mooi uitzicht gezeten, vis en zelfs Tais gegeten. En dan nog een tocht per stoomtrein door het North Yorkshire National Park gemaakt. Een belevenis op zich.
Pas op zondag ging de wind wat liggen en vond de aardige havenmeester dat we wel uit konden varen. Om 8 uur voeren we met 2 andere boten door de swingbridge weer naar buiten. Met een flinke deining en een zwakke wind uit het zuiden kwamen we op het zeil maar langzaam vooruit; veel geklapper van de zeilen bovendien. Maar we hebben volgehouden en legden die dag 48 mijl in 10 uur af. Om 6 uur zeilden we in de regen de rivier de Tyne op en via een sluis legden we vast in de Royal Quays Marina, waar we alweer opgewacht werden door een vreselijk aardige havenmeester.
Gisteren de hele dag (met de taxi) naar Newcastle. We hebben genoten bij de bruggen over de rivier, het heerlijke weer en de bruisende stad. We eindigden in de Quayside pub bij de voetbalwedstrijd Engeland-Slowakije.
Vandaag met een prima halve wind 22 mijl verder gezeild naar Amble. Hier valt alleen rond hoogwater in en uit te varen, Dus wel even rekenen! Veel papegaaiduikers in deze omgeving. Morgen vroeg zeilen we door naar een ankerplaats bij de Farne eilanden. Het is deze week redelijk weer, met zuidelijke winden, dus we gaan de goeie kant op en genieten van elk zonnestraaltje!

Whitby met swingbridge

Newcastle

Aanvaart Amble

Whitby in de mist
Na een probleemloze overtocht van Texel naar Engeland, liggen we nu in een mistig Whitby. Bij aankomst zag het er nog heel vriendelijk uit, zij het wel erg grijs.
Op maandagmiddag 17 uur gooiden we los in de haven van Texel, na eerst de dieseltank tot de nok toe gevuld te hebben. Er stond een goeie wind om met 8 á 9 knopen over de Texelstroom en door het Marsdiep naar het Molengat te zeilen. Aan die kant van het eiland stond de wind helaas NW, zodat we eerst tot de scheepvaartgeul westelijk moesten varen. Daarna was de wind helaas 'op' en pakten we varend op de motor onze koers van ongeveer 300 graden op. Daarna uren en dagen op zoek naar een zuchtje wind om te zeilen. Soms een uur, soms een halve dag zeilen. Heel veel gasplatforms, scheepvaart, vissers. Goed dat we een werkende AIS hebben! Maar ook vogels en later zelfs dolfijnen en grijze zeehonden!
Gisteravond en vandaag heerlijk gezeild met een Bft 3 en niet veel golven. Al vroeg in de woensdagochtend doemde de hoge kust van Oost Engeland op, met slierten wolken en mist. Prachtige Jan van Genten onderweg. Om 14 uur voeren we tussen de hoge pieren van de haven van Whitby en gingen we soepeltjes door de 'swingbridge'.
227 zeemijlen in 45 uur. Met een fantastische bemanning die elke keer weer vrolijk de zeilen hesen of streken. We hadden een mooi wachtschema waar we ons prima aan hebben gehouden: 4 uur op (met z'n tweeën) en 2 uur af.

Aankomst bij de Engelse kust

Haveningang Whitby

We zijn onderweg! Het zeilavontuur is begonnen op Texel.
Zaterdagmiddag rond 14 uur zijn we met een waterig zonnetje weggevaren uit Makkum. Uitgezwaaid door Sigrid. Aan boord Marja, Minke en Anky. Over een prachtige zilveren Waddenzee zijn we naar Texel gedreven. Helaas maar 1 uurtje gezeild en de rest op de motor vanwege de wel zeer zwakke wind. Hier blijven we liggen tot maandag eind van de dag, want pas dinsdag en woensdag verwacht ik weer voldoende wind op de Noordzee. Het plan is dan over te steken naar Whitby. Nu vermaken we ons dus 2 dagen op het eiland.
De laatste week was nog spannend. De motor was nog niet klaar en de AIS had het binnen een jaar alweer begeven en was niet op zo korte termijn leverbaar. Vrijdagmiddag om 17 uur zat er een andere, nieuwe AIS in, die het ook nog meteen deed! Ook de motor moet het nu weer goed doen, wat gisteren in elk geval goed lukte.

Daar ligt ze....

Minke aan het stoeien met een landvast