De tweede oversteek hebben we ook soepeltjes volbracht. Gistermorgen met spijt in het hart Lipari verlaten, omdat de wind goed zou gaan waaien en de rest van de week niet meer. Langs het rotsige eiland Panarea en vervolgens vlak langs de Stromboli de Thyrreense Zee op naar de laars van Italie. Dat liep op een zwakke halve wind uitstekend. Rustige zee, prachtige luchten, stoom uit de krater en wachten op het magma, dat we niet hebben gezien. De maan zat deels achter de wolken en gaf zilver licht. Middernacht ging de wind definitief liggen, dus dat werd nog 25 mijl motoren naar de kust. Carel vond het heerlijk; hij staat het liefst nachten aan de helmstok met een tuffend motortje en het gereefde grootzeil bij, een denkbeeldige sigaar erbij.... Het ochtendgloren was donkerrood en onze haven kwam in zicht. Op dat moment besloten voor anker te gaan in een open baai onder de vuurtoren van Palinuro. Eieren met spek en dan een paar uur slapen. Om 11 uur ligt het hier aan lager wal. Snel weg en toen maar door op de motor over een zeer woelige zee - waar komt het toch altijd vandaan? - zonder wind, dus op de motor weer 30 mijl verder. De komende dagen is er ook geen wind en wat doe je anders op zo'n sombere maandagmiddag?
Om 18 uur binnen gevaren in Agropoli, in de baai van Salerno. Kunnen we morgen de archeologische site Paestum bezoeken.

De crew geniet





Stromboli met lavastroom

Ochtendgloren boven de laars van Italie